Στο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου της Μαρωνιάς. Τhe chapel of St. Anthony in the village Maronia

Στην Ενετοκρατούμενη Κρήτη η αποφυγή των αγγαρειών στο στρατό στα κάτεργα και στα δημόσια έργα ήταν ένας σημαντικός λόγος για την άνθιση του μοναχισμού  στο νησί στην οποία συνέβαλε και η εγκατάσταση μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης από το 1453 μέχρι περίπου το 1550, πολυάριθμων προσφύγων προερχόμενων από την Οθωμανική αυτοκρατορία.

Τα τελευταία εκατό χρόνια της Ενετοκρατίας (1550/70 -1669), οι Ενετοί τήρησαν ηπιότερη στάση και ευνόησαν ή και ενίσχυσαν την τάση δημιουργίας νέων μοναστηριακών συγκροτημάτων και  ο μοναχισμός γνώρισε πρωτοφανή άνθιση στο νησί.

Εκτός από τα μεγάλα μοναστήρια, κατά τις παραμονές της Τουρκικής επίθεσης υπήρχαν εκατοντάδες μικρότερα στα οποία ζούσαν ολιγάριθμοι μοναχοί.

Οι μοναχοί εγκαθιστούσαν κατά προτίμηση τα κελιά τους και έχτιζαν  παρεκκλήσια των δυο παλαιών αγίων που ήταν τα πρότυπα τους- του Αϊ Γιάννη του Βαπτιστή και του Αγίου Αντωνίου- μέσα σε βραχώδη δυσπρόσιτα μέρη στα πόδια των βουνών μέσα σε σπήλαια ή σε βραχώδη στέγαστρα όχι μακριά από αστείρευτες πηγές. Οι περισσότερες από αυτές τις εκκλησίες έγιναν κατά  τους πρώτους αιώνες της Ενετοκρατίας ( 13-14 αιώνα)

Ανάμεσα στις εκκλησίες αυτής της περιόδου είναι  και το εξωκκλήσι του αγίου Αντωνίου στη Μαρωνιά. Ανακαινίστηκε  τα νεότερα χρόνια όπως οι περισσότερες εκκλησίες που κατά τη περίοδο της οθωμανικής τυραννίας είχαν ερημώσει. Ίχνη του παλιού ναού βλέπουμε στο υπέροχο ανακουφιστικό τόξο πάνω από την είσοδο του. Ανήμερα της εορτής του αγίου (17 Ιανουαρίου) μετά το πέρας της λειτουργίας οι πιστοί προσφέρουν διάφορα γλυκά ποτά και διάφορα εδέσματα. Κάθε χρόνο προσφέρεται από κάποιο πιστό βραστό κρέας προβατίνας καθώς και ζωμός του κρέατος. Εδώ σκηνές από την λιτάνευση της εικόνας την προσφορά ελαίου και οίνου και  από την  τράπεζα μετά το τέλος της λειτουργίας.

In  Crete of Venetian  period, avoiding the drudgery in the army, the  dungeons and public works were the  major reasons for the flowering of monasticism in the island. In this phenomenon contributed the installment of many refugees coming from Ottoman Empire, after the fall of Constantinople in 1453 until about 1550.
During the last one hundred years of Venetian rule (1570 -1669), the Venetians had favored milder attitude or reinforced the tendency to create new monastic complexes and monasticism experienced unprecedented prosperity to the island.
Apart from the great monasteries on the eve of the Turkish attack there were hundreds of smaller ones where were living small in number monks.

The monks installed their cells and  built chapels  of two old saints who were their standards of Saint John the Baptist and St. Anthony-in rocky inaccessible places on the feet of mountains in caves or rock shelters not far from inexhaustible sources. Most of these churches were built during the first centuries of Venetian rule (13-14 century)
Among the churches of this period is the chapel of St. Anthony in the village  Maronia. The chapel was renovated after the liberation from the Ottoman tyranny. Traces of the old temple we see in the wonderful relieving arch above the entrance. On the day of the feast of the saint (17 January) after the holy service  the faithful offer various sweet drinks and snacks. Each year by a believer is offered boiled  sheep meat and  broth,  by a believer. Here we see  scenes from the procession of the holy icon,  and the offerings after the Holy liturgy